Natascha Hoiting is auteur van de historische roman 'De Gulden Duvel en de Brief'. Dit is een avontuurlijke roman over een zwaar verraad ten tijde van de tweede Engelse oorlog in de zeventiende eeuw. Eerder werden de spannende liefdesromans 'Sonata' en 'Scarlatto' uitgebracht. Deze romans spelen zich af in de Italiaanse maffia in Amsterdam. Momenteel werkt ze aan een historische roman over Maria van Berckel, de echtgenote van de in 1672 gelynchte regent Cornelis de Witt.

Maria van Berckel, een iconische vrouw uit de 17e eeuw
Sinds eind 2020 werkt Natascha Hoiting aan een historische roman over een iconische vrouw uit de zeventiende eeuw: Maria van Berckel. Momenteel bevindt haar roman zich in de laatste fase, dus nog heel even geduld!
De Republiek der Zeven Provinciën, zeventiende eeuw. De stadhouderloze periode is een succesvolle tijd voor staatsgezinden, waaronder de regentenfamilie De Witt uit Dordrecht. Cornelis de Witt, de broer van de raadpensionaris van Holland, is ruwaard van Putten en Maria van Berckel is zijn vrouw. Een slimme en krachtige verschijning die haar man bijstaat in de politieke keuzes die hij maakt. Maar ook Maria is van vlees en bloed. In een moment van overmoedigheid maakt ze een fout die vergaande gevolgen heeft.
Over een iconische vrouw die leefde in een land vervuld met haat, in de aanloop naar het rampjaar van de Republiek (1672).
Natascha op Instagram
Zo fijn om zo’n berichtje te krijgen wanneer je al bijna drie jaar met je nieuwe roman bezig bent. Dan weet je weer even waar je het voor doet! Dank je wel, lieve lezer!
Een klein vraagje aan Hebban.nl leden: mocht je een account hebben en ooit zin hebben mijn boeken te gaan lezen, zou je dan in de app of op de site willen tikken op “wil ik lezen”. Dit is voor een schrijver heel waardevol; het laat je stijgen in de rankings!
🌸🌼🌸
Misschien wist je het al; naast schrijven hou ik enorm van fotograferen (mijn fotografie account is @aweebitdifferent☺️). Wanneer je dan onderweg een geweldige zonsondergang bij een tulpenveld treft, maar het veld is onbegaanbaar door de regen van de laatste dagen, tja, dan kun je maar één ding doen: schoenen uit en de modder in! 😂👍 #ModderBallet
Mijn grote inspirator, Damien Rice, speelde gisteravond in Carré. De ochtend erna ben ik nog altijd onder de indruk. Net als op Soestdijk in 2016 was hij live nog beter dan opgenomen. Er was een fijne interactie met het publiek dat op de juiste momenten muisstil was, maar zodra gevraagd fungeerde als boeiend achtergrondkoor.
Ook het voorprogramma met Sylvia Pérez Cruz was genieten. Een charmante dame met een stem die je meevoert naar zwoele avonden met je geliefde en een glaasje wijn op je terras.
Werd het leven van de nabestaanden van Johan en Cornelis de Witt kalmer na de moord?
1673. De moord op de gebroeders De Witt was alweer even geleden. Uiteraard ging het leven van de nabestaanden gewoon door, toch kreeg Maria van Berckel, de echtgenote van Cornelis de Witt, geen rust. Zo schreef ik eerder dat zij werd afgeperst door een aantal matrozen, daar bleef het echter niet bij.
In het jaar na de moord verscheen het boek ‘De Reysende Mercurius’, geschreven door Lambert van den Bosch. Deze prinsgezinde ex-conrector van de Illustere school in Dordrecht werd jaren eerder door Cornelis ontslagen vanwege dronkenschap tijdens het werk. In deze verhandeling deed hij een kwalijke bewering. Maria zou binnenmoeder Van der Meulen van het Grote Gasthuis in Dordrecht gedwongen hebben een afbeelding van een van de prinsen van Oranje (dat boven de schoorsteen van het Gasthuis gehangen zou hebben) weg te halen. Dit was een zware beschuldiging gezien Maria’s staatsgezindheid en afkeer voor het stadhouderschap.
Maria accepteerde deze aantijging niet en haaste zich vanuit Rotterdam, waar ze na de dood van haar man ging wonen, naar Dordrecht. Daar liet zij door notaris Gualtherus Waltheri een attest opmaken dat de leugenachtigheid van deze bewering zou aantonen. Haar mede regentessen, de rentmeester, de binnenvader en binnenmoeder van het Gasthuis verklaarden dat zij nooit boven de schoorsteen of elders in het gebouw een afbeelding van een van de prinsen van Oranje hadden gezien. De ruwaardin had daarom nooit de door Lambert van der Bosch aan haar toegedichte woorden kunnen zeggen.
“Reyst” natuurlijk de vraag wie de waarheid sprak. Loog Lambert van der Bosch in zijn verhandeling, of spreekt hieruit de loyaliteit van de leiding van het Grote Gasthuis aan Maria? In mijn nieuwe historische roman over Maria van Berckel geef ik hieraan mijn eigen invulling.
Momenteel ligt het manuscript bij mijn redacteur Liesbeth Vries van Redactie van Lies. (Samen maken we het verhaal nóg beter!) Zodra de uitgeefdatum bekend is laat ik het weten!
Ik ben weer opgefrist en klaar voor de dag (maar wat was het koud vanochtend🥶)! Vandaag (en de komende dagen) staat me een leuke, maar intensieve taak te wachten. Een TOP-redacteur heeft mijn manuscript over Maria van Berckel gelezen en heeft naast veel positieve opmerkingen (een waardevolle historische roman met een goed bedacht plot en een sterke vrouw als mooi uitgangspunt) ook een aantal aanpassingen doorgegeven die ik de komende periode zal gaan doorvoeren. Dit betekent dus voor de zoveelste keer mijn manuscript door, maar hoe leuk is het dat hij steeds beter wordt!
Ondertussen werk ik ook nog aan een nieuw manuscript dat volledig buiten mijn comfortzone ligt. Daarover later meer!😃
Een fijne dag allemaal!
De deur was afgesloten met een simpele schroevendraaier. Met weinig moeite kregen we hem open. Behoedzaam stapte ik de 19e eeuwse lodge binnen waar karton, glas en stukken muur de gaten en rotte plekken in de vloer verhulden. De ramen waren afgedekt met houten panelen, daglicht kreeg geen kans de mistroostige sfeer te doorbreken. In de verte drupte een kraan, het dak kraakte en de geur van schimmel benam me de adem. Ik keek omhoog. Gaten sierden het ooit sierlijke plafond. Gebroken ornamenten van gipsen bloemen met bladeren vertelden het verhaal van een huis dat gebouwd was om gelukkig in te leven, maar alweer meer dan tien jaar verlaten was. Voorzichtig liep ik verder. Waar kwam het brommen vandaan? De actieve elektriciteitskast! Open bedrading stak als spaghetti uit de half geopende deur, veilig was het er niet. Kamer voor kamer onderzocht ik de benedenverdieping; de trap naar boven was niet veilig. Ik ontdekte een keuken voorzien van apparatuur, verroest en vervallen, en een berging waar borden geduldig stonden te wachten tot er betere tijden zouden aanbreken. Het indrukwekkendst was de relax-ruimte met de haard, bar, bankstel, piano en snookertafel.
In de verte blafte een hond. Snel baanden we ons een weg naar de voordeur, we mochten niet betrapt worden.
Weer buiten stond de winterzon inmiddels een stuk lager aan de hemel. Een geweldige ervaring rijker vervolgden we ons pad door de bossen terug naar de bewoonde wereld. Wat een TOP dag!