Natascha Hoiting is auteur van de historische roman 'De Gulden Duvel en de Brief'. Dit is een avontuurlijke roman over een zwaar verraad ten tijde van de tweede Engelse oorlog in de zeventiende eeuw. Eerder werden de spannende liefdesromans 'Sonata' en 'Scarlatto' uitgebracht. Deze romans spelen zich af in de Italiaanse maffia in Amsterdam. Momenteel werkt ze aan een historische roman over Maria van Berckel, de echtgenote van de in 1672 gelynchte regent Cornelis de Witt.
Maria van Berckel, een iconische vrouw uit de 17e eeuw
Sinds eind 2020 werkt Natascha Hoiting aan een historische roman over een iconische vrouw uit de zeventiende eeuw: Maria van Berckel. Momenteel bevindt haar roman zich in de laatste fase, dus nog heel even geduld!
De Republiek der Zeven Provinciën, zeventiende eeuw. De stadhouderloze periode is een succesvolle tijd voor staatsgezinden, waaronder de regentenfamilie De Witt uit Dordrecht. Cornelis de Witt, de broer van de raadpensionaris van Holland, is ruwaard van Putten en Maria van Berckel is zijn vrouw. Een slimme en krachtige verschijning die haar man bijstaat in de politieke keuzes die hij maakt. Maar ook Maria is van vlees en bloed. In een moment van overmoedigheid maakt ze een fout die vergaande gevolgen heeft.
Over een iconische vrouw die leefde in een land vervuld met haat, in de aanloop naar het rampjaar van de Republiek (1672).
Natascha op Instagram
Mijn grote inspirator, Damien Rice, speelde gisteravond in Carré. De ochtend erna ben ik nog altijd onder de indruk. Net als op Soestdijk in 2016 was hij live nog beter dan opgenomen. Er was een fijne interactie met het publiek dat op de juiste momenten muisstil was, maar zodra gevraagd fungeerde als boeiend achtergrondkoor.
Ook het voorprogramma met Sylvia Pérez Cruz was genieten. Een charmante dame met een stem die je meevoert naar zwoele avonden met je geliefde en een glaasje wijn op je terras.
Balans is niet iets wat je vindt, het is iets wat je creëert.
In mijn element in the Scottish Highlands♥️
Werd het leven van de nabestaanden van Johan en Cornelis de Witt kalmer na de moord?
1673. De moord op de gebroeders De Witt was alweer even geleden. Uiteraard ging het leven van de nabestaanden gewoon door, toch kreeg Maria van Berckel, de echtgenote van Cornelis de Witt, geen rust. Zo schreef ik eerder dat zij werd afgeperst door een aantal matrozen, daar bleef het echter niet bij.
In het jaar na de moord verscheen het boek ‘De Reysende Mercurius’, geschreven door Lambert van den Bosch. Deze prinsgezinde ex-conrector van de Illustere school in Dordrecht werd jaren eerder door Cornelis ontslagen vanwege dronkenschap tijdens het werk. In deze verhandeling deed hij een kwalijke bewering. Maria zou binnenmoeder Van der Meulen van het Grote Gasthuis in Dordrecht gedwongen hebben een afbeelding van een van de prinsen van Oranje (dat boven de schoorsteen van het Gasthuis gehangen zou hebben) weg te halen. Dit was een zware beschuldiging gezien Maria’s staatsgezindheid en afkeer voor het stadhouderschap.
Maria accepteerde deze aantijging niet en haaste zich vanuit Rotterdam, waar ze na de dood van haar man ging wonen, naar Dordrecht. Daar liet zij door notaris Gualtherus Waltheri een attest opmaken dat de leugenachtigheid van deze bewering zou aantonen. Haar mede regentessen, de rentmeester, de binnenvader en binnenmoeder van het Gasthuis verklaarden dat zij nooit boven de schoorsteen of elders in het gebouw een afbeelding van een van de prinsen van Oranje hadden gezien. De ruwaardin had daarom nooit de door Lambert van der Bosch aan haar toegedichte woorden kunnen zeggen.
“Reyst” natuurlijk de vraag wie de waarheid sprak. Loog Lambert van der Bosch in zijn verhandeling, of spreekt hieruit de loyaliteit van de leiding van het Grote Gasthuis aan Maria? In mijn nieuwe historische roman over Maria van Berckel geef ik hieraan mijn eigen invulling.
Momenteel ligt het manuscript bij mijn redacteur Liesbeth Vries van Redactie van Lies. (Samen maken we het verhaal nóg beter!) Daarna vindt het hopelijk spoedig zijn weg naar een geweldige uitgeverij!
Schrijfdagje in sneltreinvaart!😄
Vroeg wakker, dus snel verder met mijn manuscript. Stoel erbij geschoven, mijn kleine mannetje wil er ook bij zijn. Hoe lief is dat!🥰 #smelt
Arch! Ga je een nachtje weg, vergeet je je daglenzen voor de volgende dag… Gelukkig had ik m’n bril mee!😅
#HebIkDat
Vinden jullie de prachtige ochtenden van de laatste tijd ook zo heerlijk? Daar kan ik toch enorm van genieten in deze periode van het jaar.🥰
De verslaving van het redigeren!😂
Manlief en hondje achtergelaten in de kroeg en zelf een bezoekje gebracht aan de Vermeer tentoonstelling in het Rijks. De drukte viel me mee ondanks de zondagmiddag; ik heb ieder stuk prima van dichtbij kunnen bewonderen. Aanrader!
“The legs are the wheels of creativity.”(Einstein)
Er gaat toch echt niets boven een prachtige ochtendwandeling! En veel mooier dan vanochtend worden ze bijna niet.🥰
Ik ben weer opgefrist en klaar voor de dag (maar wat was het koud vanochtend🥶)! Vandaag (en de komende dagen) staat me een leuke, maar intensieve taak te wachten. Een TOP-redacteur heeft mijn manuscript over Maria van Berckel gelezen en heeft naast veel positieve opmerkingen (een waardevolle historische roman met een goed bedacht plot en een sterke vrouw als mooi uitgangspunt) ook een aantal aanpassingen doorgegeven die ik de komende periode zal gaan doorvoeren. Dit betekent dus voor de zoveelste keer mijn manuscript door, maar hoe leuk is het dat hij steeds beter wordt!
Ondertussen werk ik ook nog aan een nieuw manuscript dat volledig buiten mijn comfortzone ligt. Daarover later meer!😃
Een fijne dag allemaal!
De deur was afgesloten met een simpele schroevendraaier. Met weinig moeite kregen we hem open. Behoedzaam stapte ik de 19e eeuwse lodge binnen waar karton, glas en stukken muur de gaten en rotte plekken in de vloer verhulden. De ramen waren afgedekt met houten panelen, daglicht kreeg geen kans de mistroostige sfeer te doorbreken. In de verte drupte een kraan, het dak kraakte en de geur van schimmel benam me de adem. Ik keek omhoog. Gaten sierden het ooit sierlijke plafond. Gebroken ornamenten van gipsen bloemen met bladeren vertelden het verhaal van een huis dat gebouwd was om gelukkig in te leven, maar alweer meer dan tien jaar verlaten was. Voorzichtig liep ik verder. Waar kwam het brommen vandaan? De actieve elektriciteitskast! Open bedrading stak als spaghetti uit de half geopende deur, veilig was het er niet. Kamer voor kamer onderzocht ik de benedenverdieping; de trap naar boven was niet veilig. Ik ontdekte een keuken voorzien van apparatuur, verroest en vervallen, en een berging waar borden geduldig stonden te wachten tot er betere tijden zouden aanbreken. Het indrukwekkendst was de relax-ruimte met de haard, bar, bankstel, piano en snookertafel.
In de verte blafte een hond. Snel baanden we ons een weg naar de voordeur, we mochten niet betrapt worden.
Weer buiten stond de winterzon inmiddels een stuk lager aan de hemel. Een geweldige ervaring rijker vervolgden we ons pad door de bossen terug naar de bewoonde wereld. Wat een TOP dag!
Gisteravond over mijn boeken mogen spreken tijdens de kerstborrel van BVN.
Wat ik gisteravond ook zei en nu weer zeg: mocht je nog een kerstcadeau zoeken. mijn boeken zijn overal verkrijgbaar (ook als e-book of luisterboek)!
🎄Iedereen erg fijne kerstdagen gewenst!🎄
De Glasgow Santa Dash van vandaag acht jaar geleden! Volgend jaar wil ik er echt weer bij zijn!🎅🏻
Stadhouder Willem de Derde begon geen vendetta tegen leden van familie De Witt na de dood van Cornelis en Johan. Toen Maria van Berckel hem om bescherming vroeg aangezien twee mannen haar probeerden af te persen, willigde hij haar verzoek in.
Hier was ik mee bekend, maar de precieze tekst kreeg ik vandaag pas onder ogen. Nu weet ik dat de mannen dreigden haar in het water te smijten zou ze niet op hun eisen ingaan.
Mijn manuscript over Maria van Berckel is bijna klaar, maar dit is te bijzonder om er niet in te verwerken, vind je ook niet?
‘Maria van Berkel, weduwe van Cornelis de Wit, Ruardt van Putten. Dat twee personen, die gequetst sijn, onderhoudt pretenderen, off anders haer dreigen in ’t water te smyten. Versoekt daertegens ordre gestelt mag worden.’
Bron: Notulen genomen ter Staten-Vergadering van Holland (1672 – 1675) door Cornelis Hop, Pensionaris van Amsterdam, en Nicolaas Vivien, Pensionaris van Dordrecht. Uitgegeven door Dr. N. Japikse.
Een weekend in sneltreinvaart:
- Tijdens trip naar de highlands door met mijn manuscript
- Kedeng kedeng!
- Voor de hike naar Tyndrum nog een kop thee
- Misty morning bij Bridge of Orchy Hotel
- Eigenwijze eekhoorn in Kelvingrove Park (Glasgow)
- Herfstzon in Kelvingrove Park
- Glasgow Cathedral laat in de middag
- De mooiste murals vind je in Glasgow
- Glasgow Christmas Lights Switch On
Vorige week kreeg ik op dit moment een privé rondleiding door Geervliet. Door mijn gids werd ik attent gemaakt op dit boekje met waardevolle informatie over het plaatsje waar Maria van Berckel en Cornelis de Witt een aantal maanden van het jaar woonden. Thuisgekomen (bijna 200 kilometer bij Geervliet vandaan) keek ik direct of dit oude boekje nog ergens te verkrijgen was, en (hoe bijzonder) ik kon hem dezelfde dag nog afhalen bij een boekhandelaar op maar een paar kilometer bij mijn huis vandaan!
Afgelopen weekend heb ik voor een van de laatste keren een weekend volledig gewijd aan onderzoek naar Maria van Berckel. Vrijdag kreeg ik een privérondleiding door Geervliet. Dit is de plaats waar Cornelis de Witt en zijn vrouw Maria de functie van Ruwaard en Ruwaardin uitoefenden. Ik bezocht er het historische stadhuis waar Cornelis werkte, en de Onze-Lieve-Vrouwekerk waar Maria vaak kwam. Zaterdag en zondag heb ik in Dordrecht onderzoek gedaan en de routes gecheckt die Maria in mijn roman bewandelde. Zaterdagavond was er tijd voor een bijeenkomst van Vereniging Vrienden van de Witt in het Dordts Patriciërshuis. Een gezellige avond met leuke mensen en lekker eten in een prachtig museum wat zeker een bezoekje waard is!
Inmiddels heb ik 700 volgers op Instagram (jippie!) en realiseer ik me dat ik maar heel weinig over mezelf verteld heb. Daarom hierbij zeven feiten (voor iedere honderd volgers één feit) over mij. En lees gerust door tot het einde, ik schaam mij echt niet, hoor🤭.
1️⃣ Ik ben Natascha Hoiting, auteur van de feelgood maffiaromans: ‘Sonata’ en ‘Scarlatto’, en de historische roman ‘De Gulden Duvel en de Brief’. Deze zijn uitgegeven door Uitgeverij Ellessy.
2️⃣ Ik hou ontzettend van Schotland (waar ik ook parttime woon). Daar wandel ik vaak, bezoek ik veel historische gebouwen en drink ik graag een whisky’tje in een pub. Deze foto is gemaakt op het eiland Iona in Schotland. Ik lijk volledig gekleed, maar sta zonder schoenen en wandelbroek in zee…
3️⃣ De periode waar ik het liefst over schrijf is de zeventiende eeuw. Momenteel werk ik aan een historische roman over Maria van Berckel, de echtgenote van Cornelis de Witt, die in 1672, samen met zijn broer Johan de Witt, in Den Haag gelyncht werd.
4️⃣ In mijn jeugd won ik een make-up set doordat ik een gedicht had ingestuurd naar het tijdschrift Yes.
5️⃣ Ik ben helemaal gek van water. Dit betekent dat ik, weer of geen weer, geregeld tijdens een wandeling in mijn ondergoed in zee beland (zie ook punt 2).
6️⃣ Sinds mijn 25ste ben ik ondernemer. In 2019 verkocht ik na meer dan 20 jaar mijn consultancybedrijf in ERP software en nu zet ik (onder andere) een bedrijf op in groepsreizen naar Schotland.
7️⃣ Ooit moest ik tijdens een lange afstandswandeling ontzettend plassen. Op een fatsoenlijke afstand van het gezelschap waarmee ik wandelde hurkte ik neer langs de kant van de weg. Ik dacht dat ik even alleen was. Onverwachts passeerde mij op 1 meter afstand een langzaam rijdende auto. Ik schrok me kapot, viel met mijn skort (een korte broek met rok) nog op mijn enkels om en belande met mijn rug (en mijn benen in de lucht) in mijn nog altijd warme plasje. Tot op de dag van vandaag durf ik er niet bij na te denken wat de dame op de bijrijdersstoel (type Hyacinth Bucket) allemaal van mij gezien heeft.🫣
Wie kent The Bachman Books? Zojuist heb ik The long Walk uitgelezen. Heftig! Stephan King schrijft over één lange wandeling, die - bizar genoeg - blijft boeien. Wouw.
Maar dan dat einde…
